Een zeilers hoofdstad

 

Ilha Faial, Azoren       

 

We varen de haven van Horta binnen, we leggen via de VHF contact met de havenmeester en hij verzoekt ons om langszij de kade te komen van het havenkantoor. We worden opgewacht door de havenmeester him-self, hij neemt de trossen aan en ik loop met hem mee het havenkantoor in voor de inklaar procedure, in principe zijn de Azoren deelgenoot van de Europeese Unie waar wij vrij zijn om te reizen, maar ondanks dat de eilanden een onderdeel van Portugal zijn hebben ze toch anders bepaald, in de pilot zijn we bang gemaakt met horror praktijken van de officials, nou en ik kan zeggen; allemaal onzin, de heren zijn snel, efficient en zeer correct, binnen een half uurtje sta ik weer buiten, wel lichtelijk te tollen want een beetje landziek ben ik wel

De Marina is nog redelijk leeg en er liggen hoofdzakelijk charterschepen binnen die weer snel doorgaan naar Palma.





We krijgen een ligplaats langszij een ander jacht, zodra we liggen genieten we van ons trossen-vast-borreltje en aangezien we nog in de Bermuda sfeer zijn is dat een Dark & Stormy, vervolgens nemen we een zeer verfrissende douche en gaan de dichte schoenen met sokken aan.... en ik kan zeggen; dat voelt heel raar na 4 jaar op slippers te hebben geleefd!








We schuiven aan in het al volle en onder zeilers beruchtte “Cafe Sport” voor een hapje... en het drankje



Waar we niet op gerekend hadden was de kwaliteit van het eten, het is boven verwachting heerlijk en dat terwijl we de afgelopen 11 dagen toch aardig verwend zijn door Guido zijn kookkunsten, of is eten aan wal toch anders en zijn we niets meer gewend? ik geef ze het voordeel van de twijfel en alle bordjes zijn schoon leeg, al snel loopt de tent vol en worden de tafels aan de kant geschoven want het is zaterdag avond en ze hebben live muziek.

Gelukkig zit Sophie nog niet in de huidige tijd-ritme, ondanks dat we de afgelopen 11 dagen de klok met een kwartiertje per dag vooruit hebben gezet is het voor haar gewoon nog 4 uur vroeger, en vanavond is dat ons geluk, rond middennacht wordt ze moe en heeft ze op de aan de kant geschoven stoeltjes een bedje gemaakt, na een uur voelen we ons toch te schuldig en gaan terug naar de boot terwijl Guido en Karel nog verder de bloemetjes buiten zetten, Sophie, die weer tot leven is gekomen huppelt vrolijk langs de jachten alsof het 6 uur ‘s avonds is en wij....wij zijn licht beneveld en zijn blij dat ons kindje ons redelijk op tijd naar bed brengt.





De volgende dag staat in het teken van het schoonschippen, toen we Horta aan liepen ben ik binnen al aan de gang gegaan, nu de wassen draaien en de boot buiten weer ‘zout-vrij’ maken.





De 20ste vliegen Karel en Guido weer terug naar Nederland, ze zijn 2 weken van huis geweest en we zien facebook dat zij wel heel erg hartelijk zijn onthaald op Schiphol, met Spandoeken en al, dat beloofd wat als wij terug komen in Nederland!! ;-)








Er zit een week tussen onze volgende opstapper, deze week staat in het teken van de gebruikelijke klussen en Sophie en ik bouwen tenten, wandelen veel met de hondjes en fietsen wat door Horta.





De temperatuur op Faial; Koud net als in de rest van Europa, als de zon schijnt en je zit uit de wind is het lekker, maar verder heb ik het alleen maar koud!









Ondertussen is het een komen en gaan van jachten, er hangt een super sfeer, vreemd genoeg pluk je de Nederlanders eruit, op een een of andere duistere manier is het blijkbaar een trend in Nederlander (waarschijnlijk zijn we al te lang het land uit om dit te begrijpen) dat de ‘zeilheren’ hun zeillaarzen dragen onder een korte broek! Het is niet zo dat dat alleen aan boord gedragen wordt, nee ze trekken dit bewust aan om de wal op te gaan, raar, heel raar. Wil iemand mij deze trend uitleggen of valt het niet uit te leggen en is iedereen te beroerd om deze mannen te vertellen dat het er echt niet uitziet en ze zich toch best behoorlijk belachelijk maken!


We houden ook email contact met een jacht dat onderweg is van sint Maarten naar Horta, de Fideles of London, Ewout onze oude klasgenoot van de zeevaartschool is aan boord als schipper, zo leuk dat we hem weer gaan zien, want dat is bijna 5 jaar geleden dat we hem voor het laatst gezien hebben, hij verwacht de 26ste binnen te lopen, we laten de marina weten dat ze eraan komen en vragen of ze langszij ons kunnen komen liggen. Aan boord van de Fideles zitten 3 tieners en Janneke de jongste heeft al aangegeven dat ze wel een avondje wilt oppassen op Anna Sophie, dat is dus super geregeld!




De 27ste land Joop, Jack zijn ‘grote’ broer, eigenlijk zouden Rolf en John ook meekomen, maar helaas laat hun werk het niet toe om te komen, erg jammer.

Joop is van zeer goede moed en wil het liefst direct vertrekken, maar het weer is nog niet goed dus we wachten nog even. (Op de foto hiernaast is trouwens niet Joop maar June)









Uiteraard wordt ons kleine meisje weer veel te veel verwend door haar oom en tante, en het is een schot in de roos, Joop heeft een nieuwe prinsessen-jurk voor haar meegebracht, het is een wonder, maar deze heeft ze nog niet, het is Prinses Tiana, van A Princess and a Frog, ze is als een prinsesje zo trots en draagt hem vanaf nu elke dag!


















Vandaag loopt ook de Flying Circus binnen met Irma, Raoel, de kinderen en hun opstapper Ton, we zien ze even snel tijdens de borrel op de Fidelis, het is erg gezellig, bijna te gezellig, maar we moeten gaan, we hebben voor de avond afgesproken met Ewout en de Russische buurman, Wovo, waar we langszij liggen om een hapje te gaan eten. Wovo stelt voor dat we bij een Russisch familie restaurant gaan eten, super eten, maar het loopt behoorlijk uit de hand, het eindigt in ieder geval dat Jack gekruld ligt tegen de mast van de buurman, ik bedoel uiteraard de mast van het jacht waar we langszij liggen. De schade aan de mast valt mee, jack zijn voorhoofd en neus zullen de komende week de sporen van het erg gezellige avondje tonen.


De volgende dag is weer zo’n dag die beter van de kalender geschrapt kan worden, ik ben Miss Brakenstein her-self, pfff, ik kan mijn bed niet uitkomen en als ik dat uiteindelijk doe is het 3 uur in de middag, ik drink nooit, maar dan ook nooit meer Wodka, waarom hebben we dat in godsnaam gedronken, we kunnen Wovo niet de schuld geven want die houdt er zelf niet eens van en heeft het met tegenzin mee gedronken, oja nu weet ik het weer, het foute duo Joop&Jack waren de bestellers



Woensdag zijn we uitgenodigd voor een diner aan boord van de Flying Circus, ze hebben nog Tonijn die op moet, waar we ze graag bij helpen, ze gaan op de grill en het blijft smullen, uiteraard ook met de gedachten dat het voorlopig een van de laatste keren zal zijn dat we zulke verse vis zullen eten. het si super gezellig en we spreken af dat we elkaar zeker in Nederland weer zullen gaan zien, ze gaan zich vestigen in Mijnsherenland, vlak in de buurt van mijn familie dus dat is makkelijk combineren.




Donderdag verlaten we de haven, we vinden het het prettigst om vanaf de ankerplaats te vertrekken zodat we niet eerst alle lijnen en stootwillen hoeven op te ruimen. Ondertussen zijn we voor en achter aardig ingepakt met jachten die 4 breed liggen en ik begin daar toch een beetje, ondanks dat het kalm weer is, nerveus van te worden, Jack is zoals gewoonlijk erg kalm onder de situatie, maar er is echt weinig ruimte en we hebben geen boegschroef en de vorm van het onderwaterschip helpt niet mee aan de situatie,  achteruit is geen optie ivm de schroefwerking, dan belanden we sowieso op de schepen achter ons. ik stel ook voor om de dingy in het water te gooien zodat deze als boegschroef kan fungeren, waarom niet , zeker nu we een extra mannetje aan boord hebben, ondertussen hebben andere voor ons een toevallig passerende Nederlander gevraagd ons te helpen die in de haven rond vaart in zijn Dingy, met een lijn van ons achter schip naar het jacht van Wovo op zijn voorschip en het duwtje op de neus van onze helpende Nederlander op de neus gaat het vrij gemakkelijk, waar heb ik me zo druk om gemaakt!

We gaan ten anker voor de haven en als we eenmaal liggen vragen we ons af waarom we dat niet veel eerder hebben gedaan, wat een rust weer, heerlijk!



Vrijdag gaan we eindelijk eens wat van het eiland zien, we hebben het briljante idee om een scooter ipv een auto te huren, leuk idee, maar voor mij een waardeloos plan. in aanvang niet, ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst op een brommer heb gezeten, dus een beetje eng vind ik het wel, maar ik heb het snel onder de knie en even is het leuk, Sophie vindt het in ieder geval helemaal te gek, dat is ook niet onbelangrijk, maar op het moment dat we redelijk hard gaan richting de andere kant van het eiland vraag ik me af waarom ik zo weinig kleding aan heb en bij me heb! het is Koud!! zo koud dat ik bijna huilend op de scooter zit en maar aan 1 ding kan denken; een jas kopen, maakt niet uit hoe hij eruit ziet en wat hij kost oja en ik denk aan ; warme chocolade melk!
Gelukkig vinden we die, we stoppen bij een vulkaan waar ook een informatiecentrum zit, ik speer hem direct naar binnen, ze hebben een foei lelijke fleece jas en warme chocolade melk! na de 3e mok komen de bemanning van de Flying Circus ook binnen, ja Faial is een klein eiland, dat blijkt wel weer, gelukkig stelt Ton voor om zijn jas aan te trekken want zij zijn wel zo slim geweest om een auto...met verwarming, te huren, ik ben hem op de dag van vandaag nog steeds wakker, want de rest van de rit was het genieten op de scooter, het was sinds heel veel jaren dat ik weer naaldbomen rook, wat ruikt dat lekker! de heenreis had ik die dus niet geroken!











Weer terug in de marina moet Jack nog even snel de muurschildering maken, dat even snel was al een foute start, zo werkt dat dus niet, Miss modesty kwam niet helemaal ‘ uit de verf’ en jack heeft haar er weer vanaf gehaald en er een schitterend jacht voor terug geschilderd, ik denk dat we nu de grap van de haven zijn, maar we staan op de muur, daar gaat het toch om! Sophie heeft ook met haar eigen verf wat schilderijtjes gemaakt, ik denk dat dat de mooiste zijn!
























De stress die Jack zijn muurschilderij veroorzaakte moest even ‘geblust’ worden bij Cafe Sport en een dineetje bij Restaurant Atletico, onze Russische vriend, deze keer zonder wodka!













Zaterdag 1 juni is de dag, vandaag gaan we naar La Coruna, Spanje, we knippen de reis op zodat we zo de minste kans hebben om smerig weer over te krijgen, qua afstand maakt het niet zoveel uit en La Coruna is een van mijn favoriete steden. Van Ton heb ik een heel leuk Routerings programmaatje gekregen, super leuk en interessant, daar gaan we een hoop lol aan beleven.



We hebben een dapper streven; Zaterdag 15 Juni om 1400 uur verwachten we Hellevoetsluis aan te lopen, IN DE kOOPVAARDIJHAVEN, dus als je zin hebt om ons mee te helpen afmeren ben je van harte welkom!

Aangezien wij dan net een lange oceaan reis achter de rug hebben, neem even een koud biertje of EEN drankje wat je lekker vind mee zodat we samen kunnen toasten dan nemen wij de zon mee! Tot zaterdag!





































 

zaterdag 1 juni 2013

 
 
Gemaakt op een Mac

volgende >

< vorige